درمان چسبندگی عصب دست
فهرست عناوین مقاله
چسبندگی عصب دست
اعصاب دست در ناحیه های متفاوتی از دست گیر می افتند اما شایع ترین قسمتی که اعصاب در آن گیر می افتند مچ دست می باشد که به این گیرافتادن، چسبندگی عصب دست می گویند. شایع ترین چسبندگی عصب دست، سندرم تونل کارپال می باشد. سه عصب مدیان، اولنا و رادیال مسئول حس و حرکت در دست می باشند. عصب مدیان، عصب میانی می باشد که از وسط مچ دست عبور کرده و به انگشت شست، انگشت های اشاره، میانی و نیمی از انگشت سوم و همچنین به قسمتی از کف دست که منتهی به انگشت شست می باشد حس رسانی می کند.
تونل کارپ یا کارپال، لوله ای در مچ دست می باشد که عصب میانی یا همان عصب مدیان را در برگرفته است.
سندرم تونل کارپال
شایع ترین نوع چسبندگی مربوط به عصب دست می باشد، سندرم تونل کارپال می باشد. در تونل کارپال اگر به هر علتی بر روی عصب مدیلن فشار وارد شود و منجر به گیر افتادن عصب می شود سندرم تونل کارپال اتفاق می افتد.
علائم چسبندگی عصب دست
چسبندگی عصب مدیلن یا همان سندرم تونل کارپال موجب بروز علائمی همچون درد، احساس گزگز، سوزش، بی حسی و ضعف در انگشت شست و سایر انگشتان می شود. همچنین این سندرم موجب به خواب رفتن انگشتان دست می شود. این حالت ابتدا در شب و در اوایل صبح بیشتر خودش را نشان می دهد و علت این رویداد این است که در شب فرد بیمار دست را معمولا به حالت خم به سمت جلو نگه می دارد و این طرز نگه داشتن منجر به درگیری بیشتر عصب مدیان در تونل کارپال می گردد.
اما باید به این نکته نیز توجه کرد که با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، در طول روز نیز خواب رفتگی مشاهده می گردد. هرچه بیماری پیشرفت می کند، قدرت انگشتان کاهش می یابد و عضلات دست لاغرتر می شوند. گاه علائم این بیماری منجر به این می شود که فرد از خواب بیدار شود. البته شما باید بدانید که حرکت دادن دست ها میتواند منجر به کاهش علائمی همچون درد، گزگز، سوزش و خواب رفتن دست شود.
ضعف حرکتی در مفصل مچ و عدم انجام حرکات دقیق از علائم دیگر این سندروم می باشد. گاه ممکن است که علائم بالا در ناحیه ساعد، بازو و شانه نیز دیده شود و منجر به اختلالاتی در فعالیت های این قسمت ها شود.
چسبندگی عصب دست در مچ دست
سندرم تونل کارپال شایع‌ترین نوع چسبندگی عصب دست در مچ دست است. سندرم تونل کارپال زمانی رخ می‌دهد که عصب میانی که از مچ دست عبور می‌کند فشرده می‌شود. این عصب مسئول حس و حرکت انگشتان شست، سبابه و میانی است.
چسبندگی عصب دست در آرنج
سندرم تونل کوبیتال شایع‌ترین نوع چسبندگی عصب دست در آرنج است. سندرم تونل کوبیتال زمانی رخ می‌دهد که عصب اولنار که از آرنج عبور می‌کند فشرده می‌شود. این عصب مسئول حس و حرکت انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه است.
علائم چسبندگی عصب دست در آرنج عبارتند از:
- درد
- بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن دست و ساعد
- ضعف عضلانی در دست و ساعد
- مشکل در خم و راست کردن آرنج
علت چسبندگی عصب دست
عوامل زیر ممکن است خطر ایجاد آسیب چسبندگی عصب دست را افزایش دهد :
♦ انجام برخی از فعالیت ها : از شایع ترین عللی که منجر به ایجاد چسبندگی عصب در دست می شود می توان به انجام حرکت های تکراری مثل حرکت هایی که در قالی بافی انجام می شود، نواختن ساز، خیاطی، تایپ ، نقاشی و … اشاره کرد.
♦ کار کردن با ابزاهای ارتعاشی و لرزنده: کار کردن با این ابزار در کارخانه ها و کار گاه ها، که منجر به خم کردن مکرر یا طولانی مدت دست می شود، باعث وارد شدن فشار بر عصب مدیان و یا تشدید آسیب عصبی می گردد که به همین جهت جز عوامل ایجاد کننده چسبندگی عصب دست به شمار می رود .
♦ جنسیت : به طور معمول این عارضه در بین زنان شیوع بیشتری دارد که این موضوع به علت کوچک تر بودن تونل کارپال در مچ دست زنان نسبت به مردان و همچنین وجود یائستگی و بارداری و تغییرات هورمونی ناگهانی در خانم ها می باشد.
♦ بیماری های دیگر : بیماری هایی همچون رماتیسم مفصلی، دیابت، کم کاری تیروئید، چاقی، آتروز در مچ دست، از کار افتادگی کلیه و همچینین تغییرات هورمونی در طی دوران های یائستگی و بارداری می توانند منجر به چسبندگی عصب دست گردند. همچنین بیماری های التهابی همچون آرتریت روماتوئید، موجب وارد شدن فشار بر اعصاب می شوند.
♦ آناتومی و شکل اسخوان های مچ دست : هر گونه در رفتگی و شکستگی مچ دست که منجر به تغییر شکل مچ دست شود به طوری که فضای درونی تونل کارپال تنگ گردد، و همچنین افرادی که دارای تونل کارپال کوچکتری می باشند، در خطر ابتلا به چسبندگی عصب دست قرار دارند.
تشخیص چسبندگی عصب دست
اگر می خواهیم همه چیز در مورد چسبندگی عصب دست را بیان کنیم باید روش های تشخیص چسبندگی عصب دست را نیز بیان کنیم. هنگامی که بیمار با داشتن علائمی که در بالا ذکر شده به پزشک متخصص فیزیوتراپی مراجعه کند، پزشک ممکن است که کارهای زیر را برای تشخیص استفاده کند.
♦ الکترومیوگرافی یا همان تست نوار عصب و عضله : تستی می باشد که فعالیت الکتریکی عضله ها را هنگام انقباض و انبساط ارزیابی می کند،پزشک برای تشخیص چسبندگی عصب دست ابتدا معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم و سابقه پزشکی بیمار سوال می‌پرسد. پزشک ممکن است برای بررسی عملکرد عصب از آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) استفاده کند. در صورت لزوم، پزشک ممکن است برای بررسی دقیق‌تر عصب از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده کند.
♦ معاینه فیزیکی انگشتان و عضلات دست : پزشک در این مرحله با انجام معاینه فیزیکی، در حال ارزیابی قدرت عضلات دست و حس انگشتان می باشد.
♦ استفاده از تست هدایت عصبی توسط پزشک : این تست برای بررسی ابتلا به عارضه های عصبی از جمله تشخیص چسبندگی عصب دست (سندرم تونل کارپال) بکار می رود.
♦ استفاده از اشعه ایکس (رادیوگرافی) برای تشخیص : گاهی اوقات چند بیماری دارای علائم یکسان و مشترکی می باشند، مانند بیماری چسبندگی عصب دست که با شکستگی و آرتروز مفصلی دارای علائم مشترکی می باشند.
♦ شرح حال گرفتن از بیمار : شرح حال گرفتن به این معنا است که پزشک علائم بیمار را از وی پرسیده و به دنبال پیدا کردن الگوی بروز علائم می گردد. چرا که معمولا این علائم هنگام نگه داشتن گوشی، بیدار ماندن در شب، بافتن قالی، تایپ مداوم و … رخ می دهد.
پیشگیری از چسبندگی عصب دست
پیشگیری از چسبندگی عصب دستهمانطور که در بالا مطالعه کردید چسبندگی عصب دست می تواند آزار دهنده و دردناک باشد به همین جهت اگر مواردی را انجام دهید که از بروز این مشکل پیشگیری کند بسیار خوب است.
♦ اگر تایپیست، قالی باف، نقاش، خیاط، نوازنده ساز ویا صاحب هر شغلی که دست شما حرکات تکراری و مداوم انجام می دهد و یا برروی مچ دستتان فشار وارد می شود، هستید باید هرچند مدت یک بار به مچ خود استراحت داده و با انجام حرکات کششی از ابتلا به چسبندگی عصب دست خود را حفظ نمایید.
♦ ورزش هایی که در پیشگیری و درمان سندرم تونل کارپال نقش دارند را تحت نظر پزشک انجام دهید. البته درکنار ورزش ها، استراحت دست ها را فراموش نکنید.
عوامل ریسک بیماری چسبندگی عصب دست
بیماری چسبندگی عصب دست، که به آن سندرم تونل کارپال نیز گفته می‌شود، یک بیماری عصبی است که باعث درد، بی‌حسی و ضعف در دست و انگشتان می‌شود. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که عصب میانی دست، که مسئول حس و حرکت انگشتان و کف دست است، در تونل کارپال، که یک گذرگاه استخوانی و غضروفی در مچ دست است، تحت فشار قرار می‌گیرد.
عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به بیماری چسبندگی عصب دست را افزایش دهند، از جمله:
- جنسیت: ار عوامل تاثیرگذار در ریسک بیماری چسبندگی عصب دست جنسیت است و با توجه به آمار، زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.
- سن: عامل تاثیرگذار دیگر این بیماری سن می‌باشد، این بیماری معمولاً در افراد بین ۴۰ تا ۶۰ سال شایع است.
- سابقه خانوادگی: اگر یکی از اعضای خانواده شما به این بیماری مبتلا باشد، احتمال ابتلای شما نیز بیشتر است.
- شغل: فعالیت‌های شغلی که نیاز به استفاده مکرر و طولانی‌مدت از دست‌ها و مچ دست دارند، مانند تایپ کردن، نواختن ساز و کار با ابزار، می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
- آسیب‌دیدگی مچ دست: شکستگی، دررفتگی یا سایر آسیبهای مچ دست می‌توانند باعث التهاب و تورم شوند که میتواند به عصب میانی فشار وارد کند.
- بیماری‌های زمینه‌ای: برخی از بیماری‌ها، مانند آرتروز، دیابت و بیماری‌های تیروئید، می‌توانند خطر ابتلا به بیماری چسبندگی عصب دست را افزایش دهند.
درمان چسبندگی عصب دست
درمان چسبندگی عصب دست به محل چسبندگی، شدت علائم و علت چسبندگی بستگی دارد.
درمان‌های غیرجراحی
درمان‌های غیرجراحی چسبندگی عصب دست عبارتند از:
- استراحت
- داروهای ضدالتهاب
- فیزیوتراپی
- تزریق کورتیزون
درمان‌های جراحی
درمان‌های جراحی چسبندگی عصب دست زمانی توصیه می‌شود که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند یا علائم بیمار بسیار شدید باشند. درمان‌های جراحی چسبندگی عصب دست عبارتند از:
- آزادسازی عصب: در این روش، پزشک بافت‌هایی که روی عصب فشار می‌آورند را برداشته یا شل می‌کند. این کار باعث می‌شود که عصب بتواند به طور آزادانه‌تری حرکت کند.
- انتقال عصب: در این روش، پزشک عصب را از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می‌کند. این کار زمانی انجام می‌شود که عصب آسیب دیده یا غیرقابل ترمیم باشد.
آزادسازی عصب
آزادسازی عصب شایع‌ترین درمان جراحی چسبندگی عصب دست است. در این روش، پزشک برشی در محل چسبندگی ایجاد می‌کند و بافت‌هایی که روی عصب فشار می‌آورند را برداشته یا شل می‌کند. این کار باعث می‌شود که عصب بتواند به طور آزادانه‌تری حرکت کند.
انتقال عصب
انتقال عصب یک روش جراحی پیچیده‌تر است که زمانی انجام می‌شود که عصب آسیب دیده یا غیرقابل ترمیم باشد. در این روش، پزشک عصب را از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می‌کند. این کار به عصب آسیب دیده اجازه می‌دهد که از عصب سالم‌تر استفاده کند.
عوارض جراحی چسبندگی عصب دست
عوارض جراحی چسبندگی عصب دست عبارتند از:
- درد
- تورم
- عفونت
- آسیب به عصب
- ضعف عضلانی
انجام عمل چسبندگی عصب دست
درمان تنگی تونل کارپال، یکی از مشکلات شایع در دست است که معمولا با علائمی از قبیل درد، سوزش و بی‌حسی در ناحیه مچ دست و کاهش قدرت و حس دست همراه است. در صورت تشخیص زود هنگام، می‌توان به راحتی با استفاده از بستن آتل و بریس، درمان بدون جراحی را انجام داد. این روش با ثابت نگه داشتن دست و جلوگیری از خم و راست شدن آن، در دراز مدت میتواند به بهبود و درمان کامل منجر شود.
اما اگر بیماری پیشرفته باشد و به وخامت برسد، درمان فقط با بستن آتل و بریس ممکن نخواهد بود و لازم است از روش جراحی آزاد سازی عصب دست استفاده کرد. در این روش، با انجام برش کوچکی در قسمت کف دست، تنگی تونل کارپال برطرف شده و عصب دست آزاد می‌شود. البته قبل از هرگونه درمان، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
توجه : کلینیک یارا به عنوان یکی از تخصصی ترین مراکز توابخشی یاری بخش شما عزیزان در برای درمان خار پاشنه در کرمان، درمان درد کمر در استان کرمان، انجام مراحل فیزیوتراپی و سایر درمان های کم تهاجمی درد خواهد بود. شما می توانید از طریق این لینک رزرو، اقدام به دریافت وقت ملاقات جهت رفع بیماری خود در کلینیک تخصصی توانبخشی یارا کنید.
شایع ترین نوع چسبندگی مربوط به عصب دست می باشد، سندرم تونل کارپال می باشد. در تونل کارپال اگر به هر علتی بر روی عصب مدیلن فشار وارد شود و منجر به گیر افتادن عصب می شود سندرم تونل کارپال اتفاق می افتد.
پرسش‌های متداول در مورد چسبندگی عصب دست:
چسبندگی عصب دست عارضه‌ای است که در آن عصب میانی دست، که از مچ دست می‌گذرد، تحت فشار قرار می‌گیرد و آسیب می‌بیند. این عارضه میتواند باعث بروز درد، بی‌حسی، گزگز و سوزن سوزن شدن در دست و انگشتان شود.
علائم چسبندگی عصب دست ممکن است خفیف تا شدید باشند و به تدریج یا به طور ناگهانی ظاهر شوند. برخی از شایع ترین علائم چسبندگی عصب دست عبارتند از:
- درد و سوزش در مچ دست و انگشتان، به ویژه در انگشت شست، اشاره و میانی
- بی‌حسی و گزگز و سوزن سوزن شدن در دست و انگشتان
- ضعف عضلانی در دست و انگشتان
- خواب رفتن دست و انگشتان، به ویژه در شب
علت چسبندگی عصب دست به طور کامل شناخته نشده است، اما برخی از عوامل خطر ابتلا به این عارضه عبارتند از:
- انجام حرکات تکراری با دست و مچ دست، مانند تایپ کردن، استفاده از موس کامپیوتر یا نواختن آلات موسیقی
- چاقی
- بارداری
- دیابت
- آرتروز
- شکستگی یا دررفتگی مچ دست
پزشک برای تشخیص چسبندگی عصب دست، ابتدا معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم بیمار می‌پرسد. ممکن است پزشک برای بررسی عملکرد عصب و عضلات، آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) را تجویز کند. در برخی موارد، ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا سونوگرافی نیز برای بررسی مچ دست و عصب میانی لازم باشد.
درمان چسبندگی عصب دست به شدت علائم و علت عارضه بستگی دارد. در موارد خفیف، استراحت، استفاده از بریس یا آتل مچ دست و داروهای ضدالتهاب ممکن است به بهبود علائم کمک کند. در موارد شدیدتر، ممکن است تزریق کورتیزون یا جراحی برای آزادسازی عصب میانی لازم باشد.
- درمان زودهنگام چسبندگی عصب دست مهم است، زیرا هرچه عارضه زودتر درمان شود، احتمال بهبود کامل بیشتر است.
- در موارد شدید چسبندگی عصب دست، ممکن است جراحی برای آزادسازی عصب میانی لازم باشد.
- پس از درمان، فیزیوتراپی ممکن است به بهبود دامنه حرکتی و قدرت عضلات دست کمک کند.
بله، برخی از اقدامات می‌توانند به پیشگیری از چسبندگی عصب دست کمک کنند، از جمله:
- اجتناب از انجام حرکات تکراری با دست و مچ دست
- حفظ وزن سالم
- کنترل دیابت و آرتروز
- استفاده از بریس یا آتل مچ دست در صورت شکستگی یا دررفتگی مچ دست
خیر، چسبندگی عصب دست در اکثر موارد با درمان بهبود می‌یابد. با این حال، در برخی موارد، ممکن است چسبندگی عصب دست برگردد.
اگر چسبندگی عصب دست به موقع درمان نشود، ممکن است باعث آسیب دائمی عصب و عضلات دست شود.
بله، چسبندگی عصب دست در دوران بارداری شایع است، به ویژه در سه ماهه سوم بارداری. این به دلیل تورم دست و مچ دست در دوران بارداری است که میتواند به عصب میانی فشار وارد کند.
خیر، چسبندگی عصب دست در کودکان نادر است. با این حال، در برخی موارد، کودکان ممکن است به چسبندگی عصب دست ناشی از شکستگی یا دررفتگی مچ دست مبتلا شوند.