ورزش برای درمان سندروم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال در اثر فشار بر روی عصب مدیان دست ایجاد می‌شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط هایی در سمت کف دست احاطه شده است. هنگامی که عصب میانی فشرده شده، علائم می‌تواند شامل بی‌حسی، گزگز و ضعف در دست و بازو باشد. آناتومی مچ دست، مشکلات سلامتی و احتمالاً حرکات مکرر دست می‌تواند به سندرم تونل کارپال منجر شود. درمان مناسب از جمله ورزش برای سندروم تونل کارپال معمولا سوزن سوزن شدن و بی‌حسی را از بین می‌برد و عملکرد مچ دست و دست را بازیابی می‌کند. با ما در این مقاله از کلینیک یارا همراه باشید تا به طور مفصل به این سندروم بپردازیم.
فهرست عناوین مقاله
علت سندرم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال باعث گزگز، بی‌حسی و ضعف در مچ دست و دست می‌شود. علت سندروم تونل کارپال فشرده شدن بیش از حد عصب مدیان در مچ دست بوده که باعث ایجاد این سندرم می‌گردد. به وجود آمدن سندرم تونل کارپال در بین زنان شایع‌تر از مردان است. دلایل آن مشخص نیست. ممکن است سندروم تونل کارپال در بارداری اتفاق بیفتد و در این موارد معمولا بعد از بارداری از بین می‌رود. برخی از شرایط پزشکی از جمله دیابت، چاقی، آرتریت روماتوئید و … ممکن است سندرم تونل کارپال را بیشتر کند.
علائم سندروم تونل کارپال
علائم سندروم تونل کارپال معمولاً به تدریج شروع می‌شود و شامل موارد زیر است:
گزگز یا بی‌حسی: ممکن است متوجه گزگز و بی‌حسی در انگشتان یا دست شوید. معمولا انگشت شست و اشاره، وسط یا حلقه درگیر می‌شود، اما انگشت کوچک تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. ممکن است در این انگشتان احساسی مانند شوک الکتریکی داشته باشید. این احساس ممکن است از مچ دست به سمت بازو حرکت کند. این علائم اغلب هنگام در دست گرفتن فرمان، تلفن یا روزنامه رخ می‌دهد یا ممکن است شما را از خواب بیدار کند.
ضعف: ممکن است دچار ضعف در دست شوید و اجسام را رها کنید. این ممکن است به دلیل بی‌حسی دست یا ضعف ماهیچه‌های نیشگون انگشت شست باشد که توسط عصب مدیان نیز کنترل می‌شود.
اگر علائم و نشانه‌های سندرم تونل کارپال را دارید که با فعالیت‌های عادی و الگوهای خواب شما تداخل دارد، به پزشک جهت تشخیص سندروم تونل کارپال مراجعه کنید، چرا که عدم درمان قطعی سندروم تونل کارپال ممکن است آسیب دائمی عصبی و عضلانی را به همراه داشته باشد.
چگونه درد تونل کارپال را کاهش دهیم؟
ورزش برای سندروم تونل کارپال یکی از روش‌های درمانی بوده که ممکن است به افراد مبتلا به موارد جزئی تا متوسط کمک کند. در واقع این درمان خانگی سندروم تونل کارپال به بیماران کمک کرده تا علائم خود را بهبود بخشند و از جراحی تونل کارپال نجات یابند. این تمرینات زمانی قوی‌ترین اثر را دارند که سایر گزینه‌های درمانی غیرجراحی مانند تغییر عملی که منجر به سندرم شده است یا استفاده از آتل مچ دست را دریافت کنید. تمرینات تونل کارپال نیز گاهی پس از جراحی تونل کارپال برای جلوگیری از ایجاد اسکار داخلی توصیه می‌شود.
10 ورزش برای سندروم تونل کارپال
چرخش مچ دست
فقط با حرکت دادن دست ها به بالا، پایین، چپ و راست، مچ دست خود را بچرخانید. تکرار موثر آن تا چهار بار در هر بار تمرین می‌باشد.
کشش انگشت
انگشتان خود را دراز کنید و سپس شل کنید و تا چهار بار تکرار کنید.
کشش شست
با استفاده از دست مخالف خود، انگشت شست خود را به عقب فشار دهید تا زمانی که کشش ملایمی را احساس کنید. تا چهار بار این تمرین را تکرار کنید.
سر خوردن تاندون
ممکن است بخواهید از حرارت ملایم مانند حوله یا کیسه آب گرم به مدت 15 دقیقه قبل از این کشش استفاده کنید. پس از آن به مدت 20 دقیقه از کیسه یخ استفاده کنید. این کار به جلوگیری از ایجاد تورم کمک می‌کند. هر مرحله از این تمرین را بین 3 تا 7 ثانیه نگه دارید.
دست خود را مشت کنید. انگشتان خود را دراز کنید، انگشت شست خود را نزدیک انگشتان نگه دارید. دست خود را به سمت عقب، به سمت بازو خم کنید. دست خود را در آن حالت نگه دارید، شست خود را از انگشتان خود دور کنید. ساعد خود را بچرخانید تا کف دستتان بالا باشد. از دست دیگر خود برای کشیدن انگشت شست به عقب استفاده کنید و کشش را بیشتر کنید. 10-15 بار در روز این تمرین را تکرار کنید.
دست خود را تکان دهید
این ورزش ساده مخصوصاً در شب مفید است، زمانی که علائم شما ممکن است بدتر شود. اگر با درد یا بی حسی از خواب بیدار می‌شوید، دستان خود را تکان دهید تا کمی تسکین پیدا کنید.
علامت مشت مانند توقف
یک مشت بسازید. انگشتان خود را به سمت بالا بلغزانید تا به سقف اشاره کنند، مثل اینکه به کسی می‌گویید بایستد. پنج تا 10 بار این کار را تکرار کنید.
لمس شست
یکی یکی نوک هر انگشت را به نوک انگشت شست خود چسبانده و آن را لمس کنید تا حالت O شکل بگیرد. این تمرین را چند بار تکرار کنید.
کشش های پایه مچ دست
آرنج و بازوی خود را روی یک میز قرار دهید و اجازه دهید مچ دست شما از پهلو آویزان باشد، کف دستتان رو به بالا باشد. دست خود را به سمت خود خم کنید تا انگشتانتان به سمت سقف باشد. 5 ثانیه نگه دارید. دست را مجدد به حالت صاف و اولیه برگردانید.
دست خود را از خود خم کنید تا این بار انگشتانتان به سمت زمین باشد. 5 ثانیه نگه دارید. دست را مجدد به حالت صاف و اولیه برگردانید. 10 بار تمرین را تکرار کنید. این کار را تا سه بار در روز انجام دهید.
مقاومت مچ دست
روی یک میز بشیند. ساعد، مچ دست و دست خود را روی میز قرار دهید، طوری که کف دست به سمت پایین باشد. از دست و مچ مبتلا به سندرم تونل کارپال استفاده کنید. دست دیگر خود را روی بند انگشتان با زاویه 90 درجه قرار دهید، به طوری که دستان شما علامت مثبت ایجاد کنند. دست پایین خود را بالا ببرید اما با دست بالا مقاومت کنید. چند بار در روز تمرین را تکرار کنید.
تمرینات گرفتن دست
یک جفت جوراب گلوله شده یا یک توپ لاستیکی نرم را فشار دهید. 5 ثانیه نگه دارید. 10 بار تکرار کنید. این کار را تا سه بار در روز می‌توانید انجام دهید.
کلام آخر
نکته قابل توجه در ورزش برای سندروم تونل کارپال این است که احساس کشش ملایم در انجام تمرینات مشکلی ندارد، اما هنگام انجام این تمرینات نباید درد شدیدی احساس کنید. این تمرینات ممکن است در ابتدا آسان نباشند، اما نباید دردناک باشند. اگر درد شدیدی احساس کردید، بلافاصله انجام آن تمرین را متوقف کنید و با پزشک یا فیزیوتراپیست خود تماس بگیرید.